Natknąłem się na wielokrotne złe użycie pierwszego conditionala (pierwszego trybu warunkowego lub, neologicznie, pierwszego kondycjonału). Skąd wynika częstość błędnego zastosowania?

Wielu uczniów myśli, że first condional to taka zabawka, której używamy tylko wtedy, gdy treść zadania w podręczniku mówi „Uzupełnij zdania, korzystając z pierwszego trybu warunkowego”, a w prawdziwym, żywym języku ten element nie występuje. I wiecie co? Zdziwko, bo to nieprawda.

Wyjaśnienie tego myślenia jest dla mnie łatwe. Wynika ono z faktu, że dla polskojęzycznej osoby conditionale (nie tylko pierwszy) są nienaturalne. Przypomnijmy jak składamy first conditional: If + warunek w czasie Present Simple + efekt w czasie Future Simple. Inna możliwość to zmieniona kolejność: efekt w czasie Future Simple + if + spełniany warunek w czasie Present Simple.

Zwróćcie uwagę na obecność Present Simple. Chociaż jest on czasem teraźniejszym, to wyraża tu przyszłość. Zapamiętajcie: kiedy chcemy powiedzieć, że coś się stanie w przyszłości, używamy konstrukcji pierwszego conditionala, nie przejmując się tym, że „Present Simple to przecież czas teraźniejszy, a ja chcę mówić o przyszłości”. Musisz porzucić całkowicie (na chwilę) myślenie o Present Simple jako o czasie teraźniejszym, żeby first conditional miał dla ciebie sens.

Czyli, dla przykładu, zdanie „Jeśli coś zjem, to będę szczęśliwy” po angielsku brzmi „If I eat something, I will be happy”. Znowu: nie przejmujemy się tym, że „I eat” to czas teraźniejszy. Tak jest poprawnie, tak jest po angielsku.

First conditionala używamy, gdy mówimy o przyszłości i gdy warunek jest prawdopodobny do spełnienia. Dodatkowo, jeśli warunek jest pewny do spełnienia, zamiast „if” używamy „when”.

Teraz chciałbym, żebyś skupił się na „when”. Pomimo tego, że w zdaniu nie używasz „if” (tylko „when”), to wciąż powinieneś użyć konstrukcji typu pierwszy conditional! Jest to często przeoczane przez użytkowników angielskiego. Możemy mieć plan, że kiedy wrócimy do domu, to obejrzymy mecz. Jak to będzie po angielsku? A tak: „When we come back home, we will watch the match”. Znowu czas teraźniejszy, ale nie obchodzi nas to, bo jesteśmy już wolni od tego zaściankowego myślenia, że Present Simple to tylko teraźniejszość. Zerwaliśmy się z łańcucha i już wiemy, że Present Simple wyraża tutaj przyszłość.

Posłuchaj użycia pierwszego conditionala w znanej z radia piosence. Chórek w refrenie to to, na co powinieneś zwrócić uwagę, jeśli chodzi o dzisiejszą lekcję. A jeśli chodzi o wrażenia artystyczne, zwróć uwagę, że w tle została umieszczona melodia z utworu „Canon” Johanna Pachelbela (sprzed ponad 300 lat).

Skomentuj artykuł tutaj lub na Facebooku.

Uzupełnij luki odpowiednią formą czasownika w nawiasie.

1. I … (see) you when you … (get) there. Zobaczę cię, kiedy tu dotrzesz.
2. He … (change) when the sun … (goes) down. On się zmieni, kiedy słońce zajdzie.
3. If you … (tolerate) this, your children … (be) next. Jeśli będziecie to tolerować, wasze dzieci będą następne.
4. … (come) back when you … (can). Wróć, kiedy będziesz mógł.
5. I … (go) crazy if I … (not go) crazy tonight. Zwariuję, jeśli nie zaszaleję dzisiejszej nocy.
6. … (wake) me up when September … (end). Obudź mnie, gdy wrzesień się skończy.
7. If you … (complete) this sentence, you … (be) better than the rest. Jeśli uzupełnisz to zdanie, będziesz lepszy niż reszta.

Odpowiedzi do zadania poniżej — zaznacz to miejsce myszką, aby je zobaczyć.

1. I’LL SEE you when you GET there. Zobaczę cię, kiedy tu dotrzesz.
2. He WILL CHANGE when the sun GOES down. On się zmieni, kiedy słońce zajdzie.
3. If you TOLERATE this, your children WILL BE next. Jeśli będziecie to tolerować, wasze dzieci będą następne.
4. COME back when you CAN. Wróć, kiedy będziesz mógł.
5. I’LL GO crazy if I DON’T GO crazy tonight. Zwariuję, jeśli nie zaszaleję dzisiejszej nocy.
6. WAKE me up when September ENDS. Obudź mnie, gdy wrzesień się skończy.
7. If you COMPLETE this sentence, you WILL BE better than the rest. Jeśli uzupełnisz to zdanie, będziesz lepszy niż reszta.

Zdjęcie pochodzi z flickr.com.